+09157481699
دریافت نوبت

۷۰ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دکتر اطفال زاهدان» ثبت شده است

استفراغ اطفال زاهدان

استفراغ کردن زمانی رخ می‌دهد که انقباضات عضلات دیواره‌های معده موجب می‌شود که مقدار زیادی از محتویات معده به طرف بالا و به مری بازگردند و از طریق دهان (یا بینی) خارج شوند. 

استفراغ با بالا آمدن غذا یا تف کردن متفاوت است. منظور از بالا آمدن غذا یا تف کردن این است که مقداری از غذا یا مایعات، بدون اراده به دهان باز می‌گردند. در این حالت غذاها از مری بالا می‌آیند و وارد دهان می‌شوند.

بالا آمدن غذا یا تف کردن آن در بین نوزادان بسیار شایع است و موضوع نگران‌کننده‌ای نیست.

اما استفراغ کردن در صورتی که موجب از دست دادن مقدار زیادی از مایعات شده و منجر به دی هیدراته و بی‌آب شدن بدن کودک شود، می‌تواند خطرناک باشد.

علل

عفونت ویروسی یا باکتریایی

احتقان یا عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی می‌تواند موجب استفراغ شود، خصوصاً اگر کودک شما به شدت سرفه می‌کند. همچنین خلط‌هایی که در دوره‌ی سرماخوردگی ایجاد می‌شود ممکن است

به طرف پشت حلق پایین برود و معده را تحریک کند. بسیاری از کودکان به طور غیرارادی برای خارج کردن خلط از بدن خود، استفراغ می‌کنند.

عفونت معده یا دیگر بیماری‌های گوارشی نیز دیگر علت شایع استفراغ در کودکان است. در صورتی که یک ویروس یا باکتری، مخاط داخلی معده یا روده را عفونی کند، کودک علاوه بر استفراغ، دچار اسهال، بی‌اشتهایی، دل‌ درد و تب نیز می‌شود.

استفراغ کودکان معمولاً بعد از 12 الی 24 ساعت برطرف می‌شود.

عفونت مجاری ادرار، پنومونی (سینه‌پهلو)، مننژیت، گلودرد استرپتوکوکی و حتی عفونت گوش نیز می‌توانند موجب بروز استفراغ شوند.

گریه کردن بیش ‌از حد

گریه کردن طولانی مدت می‌تواند موجب اختناق گلو شده و ایجاد واکنش تهوع‌آور کند و نهایتاً منجر به استفراغ کودک شود. هر چند استفراغ کودک در حین گریه ممکن است به نظر ناخوشایند بیاید

اما این مورد هیچ آسیب فیزیکی به کودک شما نمی‌زند. اگر کودک شما بعد از استفراغ به نظر سالم می‌آید پس دیگر هیچ جای نگرانی نیست.

حالت تهوع ناشی از حرکت

برخی از کودکان در هنگام حرکت دچار بیماری حرکت و حالت تهوع می‌شوند. در صورتی که شما در حین انجام کارهای روزانه زیاد با ماشین خود به این جا و آنجا می‌روید

و کودک خود را همراه خود می‌برید، این موضوع می‌تواند برای شما مشکل‌ساز شود.

متخصصین معتقدند بیماری حرکت زمانی رخ می‌دهد که بین آنچه کودک می‌بیند و آنچه با بدن خود (مانند گوش میانی و برخی عصب‌ها) از حرکت حس می‌کند، ارتباط برقرار نباشد.

مواد سمی

اگر کودک شما ماده‌ای سمی مانند دارو، گیاه، مواد مخدر یا مواد شیمیایی را قورت دهد، ممکن است استفراغ کند. همچنین ممکن است کودک بر اثر خوردن یا نوشیدن آب و غذای آلوده دچار مسمومیت غذایی شود.

انسداد روده

شروع ناگهانی استفراغ‌های مکرر که تداوم داشته باشد می‌تواند نشانه‌ی بروز یک عارضه نادر گوارشی باشد که در آن روده‌ها دچار انسداد می‌شوند.

برخی از بیماری‌هایی که باعث انسداد روده می‌شوند عبارتند از درهم روی روده‌ها (وقتی قسمتی از روده روی قسمت دیگر می‌افتد)، چرخش روده‌ها  و بیماری هیرشپرونگ (انسداد روده به خاطر حرکات ضعیف دیواره‌های روده).

از آنجایی که انسداد روده می‌تواند موجب سوءتغذیه، بی‌آبی بدن و دیگر مشکلات سلامتی شود، لازم است که تا به این مشکل رسیدگی شود و کودک تحت جراحی قرار بگیرد.

استفراغ کودک چقدر ادامه پیدا می‌کند؟

عفونت ویروسی دستگاه گوارش معمولاً با استفراغ آغاز می‌شود و گاهی اوقات موجب تب کودک می‌شود. استفراغ کردن کودک اغلب 1 یا 2 روز طول می‌کشد اما ممکن است مدت زمان بیشتری نیز ادامه پیدا کند.

کودک معمولاً همزمان با استفراغ و یا بعد از آن دچار اسهال می‌شود. استفراغ و اسهال بعد از آن معمولاً بیش از یک هفته ادامه پیدا نمی‌کند.

درمان

محلول خوراکی آب‌رسانی (هیدراته کردن) بدن(ORS)

اگر به نظر می‌رسد که بدن کودک شما بی‌آب شده است (دهان خشک، فعالیت کمتر و ادرار کردن کمتر) لازم است که به او محلول هیدراته کردن بدن یا همان او آر اس را بدهید.

این محلول، آب و نمک و قند مورد نیاز بدن کودک شما را تامین می‌کند. شما می‌توانید این محلول را از اکثر داروخانه‌ها تهیه کنید.

توصیه می‌شود که از محلول‌های خانگی استفاده نکنید چرا که اضافه کردن نمک بیش از اندازه و یا کم ایجاد مشکلات جدی می‌کند. می‌توانید برای دادن محلول به کودک خود از یک قاشق چای‌خوری، سرنگ یا قطره‌ی دارو استفاده کنید.

همچنین می‌توانید از فنجان یا بطری کودک استفاده کنید.

برای شروع، هر دو یا سه دقیقه مقدار کمی از محلول را به کودک بدهید (5 میلی‌لیتر یا یک قاشق چای‌خوری). اگر کودک شما محلول را می‌خورد و مشکلی ایجاد نمی‌کند، به تدریج مقدار محلولی که به او می‌دهید را افزایش دهید.

با افزایش مقدار محلول، در نهایت باید هر 5 دقیقه 30 میلی‌لیتر از محلول را به کودک بدهید. در هر نوبت، بیش از این مقدار را به کودک خود ندهید و سعی کنید کودک خود را تشویق کنید

که محلول را به تدریج بنوشد چرا که نوشیدن یکباره‌ی این محلول موجب استفراغ می‌شود.

اگر کودک شما همچنان استفراغ می‌کند، معنی این موضوع این نیست که محلول او آر اس به خوبی عمل نمی‌کند و شما باید به دادن محلول به کودک خود همچنان ادامه دهید و مطمئن باشید که نمک، شکر و مایعاتی که به او می‌دهید

جذب بدنش می‌شوند.

جایگزین‌های محلول خوراکی او آر اس(ORS)

ممکن است برخی از کودکان طعم شور محلول او آر اس را دوست نداشته باشند. اگر کودک شما از خوردن محلول او آر اس اجتناب می‌کند می‌توانید سعی کنید که محلول را سردتر کنید و به کودک خود بدهید.

همچنین می‌توانید محلول او آر اس یخ‌زده به صورت یخمکی برای کودک خود تهیه کنید. همچنین می‌توانید مارک محلول را عوض کنید یا از محلول او آر اس با طعم‌های مختلف استفاده کنید.

دارودرمانی

اگر کودک شما تب دارد و حال او ناخوش است می‌توانید به او استامینوفن یا ایبوبروفن بدهید. اگر پزشک برای کودک شما دارو تجویز کرده اما کودک از خوردن دارو امتناع می‌کند و نمی‌توانید دارو را به او بدهید،

لازم است با پزشک خود تماس بگیرید. داروهای غیر تجویزی مانند استامینوفن و ایبوبروفن همیشه هم مؤثر نیستند. این داروها می‌توانند کودک شما را خواب‌آلود کنند که این موضوع باعث می‌شود دادن محلول او آر اس به کودک سخت شود.

در برخی از موارد که استفراغ کودک همچنان ادامه پیدا می‌کند، ممکن است پزشک برای او داروی ضدتهوع مانند اندانسترون (Ondanestron) تجویز کند.

مراقبت‌های خانگی

  • توجه داشته باشید که کودک شما به اندازه‌ی کافی مایعات مصرف کند، خصوصاً اگر همزمان دچار اسهال نیز هست. مصرف مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آب شدن بدن و جایگزین کردن آب ازدست‌رفته از بدن بسیار اهمیت دارد. همچنین لازم است انرژی از دست‌رفته از کودک به خاطر استفراغ کردن، به او برگردانده شود.
  • طی 24 ساعت اول، از دادن غذاهای سفت به کودک خود خودداری کنید. به جای آن می‌توانید به صورت منظم و مدارم (هر 5 دقیقه) با قاشق یا شیشه‌ی کودک، به او مقدار کمی مایعات بدهید. همچنین می‌توانید به کودک خود یخ یا دستمال تمیز و خیس بدهید که آن را بمکد.
  • کودکانی که شیر می‌خورند همچنان باید شیردهی شوند اما توجه داشته باشید که در زمان بیماری باید بیشتر از زمان عادی به کودک خود شیر بدهید (هر یک یا دو ساعت) اما در هر نوبت مقدار کمی شیر به کودک خود بدهید (5 یا 10 دقیقه شیردهی).
  • کودکانی که سن بالاتری دارند می‌توانند علاوه بر محلول او آر اس، مایعات دیگر نیز مصرف کنند. کودکانی که اسهال دارند نباید آبمیوه مصرف کنند چرا که آبمیوه‌ها شکر زیادی دارند که باعث بدتر شدن اسهال کودک می‌شود.
  • اگر کودک شما بتواند در طول 8 ساعت، بدون استفراغ کردن، مایعات مورد نظر را بنوشد به تدریج می‌توانید به او غذاهای سفت بدهید. کودکانی با سن بالاتر (بیشتر از یک سال) می‌توانند کلوچه، نان تست، حبوبات، سوپ، پوره سیب‌زمینی و یا نان مصرف کند.

 تغذیه

کودک شما حتی در زمان ابتلا به بیماری گوارشی نیز باید رژیم غذایی معمول خود را داشته باشد. بسیار مهم است که برای کمک به بهبودی کودک، به اندازه‌ی  کافی به بدن او انرژی، مواد معدنی و ویتامین برسد.

به کودک خود از غذاهایی بدهید که با آن آشناست و به خوردن آن تمایل دارد، مگر آنکه استفراغ کودک شما زیاد و مکرر باشد. بسیاری از کودکان در زمانی که حالت تهوع و استفراغ دارند، ترجیح می‌دهند که غذاهای ساده بخورند.

بسیار مهم است که در این زمان شما انعطاف‌پذیری لازم را داشته باشید و به کودک خود غذایی بدهید که مایل به خوردن آن باشد.

می‌توانید غذاهایی مانند کلوچه، حبوبات، سرلاک، نان، برنج، سوپ، میوه، سبزیجات و گوشت به کودک بدهید. در صورتی که کودک شما اسهال دارد، از دادن غذاهای خیلی شیرین به او خودداری کنید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

رفلاکس گوارشی اطفال

بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) یک اختلال گوارشی طولانی مدت (مزمن) است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که محتویات معده به مری برمی‌گردد.

بیماری رفلاکس معده یک نوع جدی‌تر و طولانی‌مدت‌تر از رفلاکس معده (GER) است. هنگامی که اختلالات گوارشی در کودکان بطور مکرر رخ می‌دهند، بهتر است به یک متخصص مراجعه شود.

بیماری رفلاکس معده در کودکان چیست؟

رفلاکس معده زمانی رخ می‌دهد که اسید معده در حین یک وعده غذایی یا پس از آن به مری بازمی‌گردد. مری لوله‌ای است که دهان را به معده متصل می‌کند.

دریچه موجود در انتهای مری باز می‌شود تا غذا به پایین برود و بسته می‌شود تا از حرکت اسید به طرف بالا جلوگیری کند. هنگامی که این دریچه در زمان نامناسب باز و بسته شود، موجب بروز علائم بیماری رفلاکس معده می‌گردد.

رفلاکس معده در کودکان و نوجوانان چقدر شایع است؟

رفلاکس گاه به گاه معده در کودکان و نوجوانان در سنین ۲ تا ۱۹ سالگی شایع است و همیشه به این معنی نیست که بیماری رفلاکس معده به مری وجود دارد. تا ۲۵ درصد از کودکان و نوجوانان دارای علائم بیماری رفلاکس معده می‌باشند.

هر کودک ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. علائم شایع بیماری رفلاکس معده عبارتند از:

  • آروغ زدن
  • بی‌اشتهایی
  • درد شکم
  • ایرادگیری در هنگام وعده‌های غذایی
  • استفراغ کردن بطور مکرر
  • سکسکه
  • عق زدن
  • احساس خفگی
  • سرفه کردن به دفعات
  • سرفه‌های ناگهانی در شب

علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • خس خس سینه
  • سرماخوردگی به دفعات
  • عفونت در گوش
  • ضربان سریع در سینه
  • گلودرد در هنگام صبح
  • مزه ترشی در دهان
  • بوی بد دهان
  • از بین رفتن یا پوسیدگی مینای دندان

عوارض بیماری رفلاکس معده کودکان

در صورت عدم درمان، بیماری رفلاکس معده کودکان گاهی اوقات می‌تواند موجب عوارض جدی در طول زمان شود، مانند:

  • التهاب مری (ازوفاژیت): التهاب مری ممکن است منجر به زخم در پوشش داخلی مری شود.
  • تنگی مری یا ازوفاژیت خورنده: تنگی مری زمانی رخ می‌دهد که مری بیش از حد تنگ می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به مشکلاتی در بلعیدن شود.
  • مشکلات تنفسی: در یک کودک یا نوجوان مبتلا به بیماری رفلاکس معده ممکن است اسید معده به ریه‌ها استنشاق شود. در این صورت اسید معده می‌تواند گلو یا ریه‌ها را تحریک کند و موجب مشکلات تنفسی یا علائمی مانند موارد زیر شود:
  • آسم: یک بیماری ریوی طولانی مدت که می‌تواند یک کودک یا نوجوان را نسبت به چیزهایی که به آن‌ها آلرژی دارد، بیش از حد حساس کند.
  • احتقان سینه یا مایع اضافی در ریه‌ها
  • سرفه خشک و طولانی مدت یا گلودرد 
  • گرفتگی صدا: از دست رفتن بخشی از صدای کودک یا نوجوان
  • لارنژیت: تورم حنجره که می‌تواند منجر به از دست رفتن کوتاه مدت صدا شود.
  • ذات‌الریه: عفونت در یک یا هر دو ریه که بطور مکرر رخ می‌دهد.
  • خس خس سینه: صدای بلند خس خس سینه که در هنگام تنفس شنیده می‌شود.

تشخیص

متخصص اطفال یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و سابقه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند. آزمایش‌های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • تصویربرداری با اشعه ایکس از سینه
  • مجموعه آزمایشات دستگاه گوارش فوقانی یا بلع باریوم: در این تست اعضای موجود در بخش بالایی دستگاه گوارش کودک بررسی می‌شود. مری، معده، بخش ابتدایی روده کوچک (اثنی‌عشر) توسط این آزمایش‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند.
  • اندوسکوپی
  • مانومتری مری: در این آزمایش قدرت عضلات مری کنترل می‌شود.
  • کنترل pH: در این آزمایش pH یا میزان اسیدی بودن مری بررسی می‌شود.
  • بررسی تخلیه معده: این آزمایش به این منظور انجام می‌شود تا مشاهده شود که آیا معده کودک محتویات موجود در خود را به طور مناسب به روده کوچک می‌فرستد.

درمان رفلاکس معده در کودکان

بسته به شدت علائم کودک، ممکن است پزشک تغییراتی را در شیوه زندگی، دارو یا عمل جراحی را توصیه کند.

تغییرات در شیوه زندگی

کمک به یک کودک یا نوجوان برای تغییر در شیوه زندگی می‌تواند علائم بیماری رفلاکس معده را کاهش دهد. کودک باید:

  • در صورت لزوم وزن خود را کاهش دهد.
  • وعده‌های غذایی کوچک‌تر مصرف کند.
  • از غذاهای پرچرب استفاده کند.
  • لباس‌های گشاد در اطراف شکم بپوشد. لباس‌های تنگ می‌توانند ناحیه اطراف معده را فشرده کرده و اسید را به مری هدایت کند.
  • به مدت سه ساعت پس از وعده‌های غذایی در حالت عمودی بماند و در هنگام نشستن از خم شدن یا دولا شدن پرهیز کند.
  • بدنش در هنگام خواب کمی زاویه داشته باشد. موقعیت سر کودک باید با قرار گرفتن بلوک‌هایی در زیر تخت ۱۵ تا۲۰سانتی‌متر بالاتر قرار بگیرد. استفاده از بالش کمکی نمی‌کند.

دارو

به کودک خود بدون مشورت با پزشک داروهای بدون نسخه ندهید. 

اگر کودک دارای علائمی باشد که برطرف نمی‌شوند، باید وی را نزد یک پزشک ببرید. پزشک می‌تواند داروهایی را برای تسکین علائم تجویز کند.

  • آنتی اسید: پزشکان در ابتدا اغلب آنتی‌اسیدها را برای تسکین رفلاکس معده و سایر علائم خفیف این بیماری تجویز می‌کنند. پزشک به شما خواهد گفت که از کدام آنتی‌اسیدهای بدون نسخه برای فرزند خود استفاده کنید، مانند:
    • الکاسلتزر
    • مالوکس
    • میلانتا
    • ریوپان
    • رولاید
  • بلوکر H2: این دارو میزان تولید اسید را کاهش می‌دهد و موجب تسکین کوتاه مدت یا مبتنی بر تقاضا برای بسیاری از افراد مبتلا به علائم رفلاکس معده می‌شود. همچنین می‌توانند به بهبود مری کمک کنند هرچند به خوبی داروهای دیگر نمی‌باشند. انواع داروهای بلوکر H2 عبارتند از:
    • سایمتدین
    • فاموتیدین
    • نیزاتیدین
    • رانیتیدن
  • داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPIs): این داروها میزان اسید تولید شده توسط معده را کاهش می‌دهند. همچنین می‌توانند موجب ترمیم پوشش داخلی مری در بیشتر افراد مبتلا به رفلاکس معده شوند. پزشکان اغلب این داروها را برای درمان طولانی مدت بیماری رفلاکس معده تجویز می‌کنند. کودک یا نوجوان باید این داروها را با معده خالی مصرف کند تا اسید معده باعث شود که بطور صحیح عمل کنند. انواع مختلفی از داروهای مهارکننده پمپ پروتون وجود دارند که توسط پزشک تجویز می‌شوند از جمله:
    • اسموپرازول
    • لانزوپرازول
    • آمپرازول
    • پنتوپرازول
    • رابپرازول
  • داروهای پروکینتیک: این داروها می‌توانند به تخلیه سریع‌تر معده کمک کنند. پروکینتیک‌های تجویزی عبارتند از:آنتی‌بیوتیک: آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند اریترومایسین می‌توانند به تخلیه سریع‌تر معده کمک کنند.
    • بتانکول
    • متوکلوپرامید

جراحی

متخصص گوارش اطفال ممکن است در صورتی که علائم بیماری رفلاکس معده به مری با تغییرات در شیوه زندگی یا مصرف دارو بهبود پیدا نکنند، عمل جراحی را توصیه کند.

  • فوندوپلیکاسیون متداول‌ترین جراحی برای بیماری رفلاکس معده است.
  • تکنیک‌های اندوسکوپی، مانند دوخت اندوسکوپی و رادیوفرکوئنسی به کنترل رفلاکس معده در برخی افراد کمک می‌کنند.

تغذیه مناسب رفلاکس گوارشی در کودکان

کودکان مبتلا به رفلاکس گوارشی باید از مصرف غذاها یا نوشیدنی‌های زیر که موجب بدتر شدن رفلاکس معده می‌شوند پرهیز کنند:

  • شکلات
  • قهوه
  • نعناع
  • غذاهای چرب یا تند
  • گوجه فرنگی و محصولات گوجه فرنگی
  • عدم پرخوری
  • پرهیز از سیگار کشیدن یا دود سیگار
  • کاهش وزن در صورت چاقی
  • پرهیز از غذا خوردن به مدت ۲ تا ۳ ساعت پیش از خواب

مصرف مقادیر سالم و متعادل از انواع مختلف غذاها برای کودک خوب است. کودکان مبتلا به بیماری ریفلاکس معده باید مواد غذایی متعادل که حاوی سبزیجات و میوه‌جات هستند مصرف کنند.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

دکتر اطفال زاهدان

مدفوع خونی

مدفوع خونی اشاره به وجود خون تازه یا خون تغییر شکل یافته در مدفوع دارد. با این که این بیماری کمتر در کودکان گزارش شده است اما می‌تواند باعث نگرانی والدین شود.

مدفوع خونی در کودکان ممکن است مشهود باشد (مانند دیدن خون روی دستمال توالت یا در توالت هنگام دفع مدفوع) یا ممکن است به دلیل مخلوط شدن با مدفوع مشخص نشود.

رنگ مدفوع خونی ممکن است طیفی از قرمز روشن تا قهوه‌ای تیره و یا حتی سیاه را شامل شود.

در بیشتر موارد، وجود خون در مدفوع کودکان نیازی به مداخلات پزشکی ندارد اما در برخی موارد ممکن است این خون علامت ابتلا به بیماری‌های خطرناک پاتولوژیکی باشد.

بنابراین با ارزیابی و تشخیص به موقع، احتمال بروز خطرات احتمالی برای کودکان مبتلا به مدفوع خونی به حداقل می‌رسد.

علت ابتلا به مدفوع خونی در کودکان

فیشر مقعد

فیشر مقعد یک شکاف یا زخم کوچک در لایه رویی مقعد است. این شکاف معمولاً در نوزادان و کودکان نوپا در زمانی که دچار یبوست شدید می‌شوند و مجبور می‌شوند که به سختی مدفوع را دفع کنند ایجاد می‌شود.

با این که فیشر مقعد یک عارضه شایع در کودکان است اما ممکن است این مشکل در بزرگسالان نیز دیده شود. علائم شایع فیشر مقعد شامل درد در هنگام دفع مدفوع همراه با زور زدن است.

هنگامی که خون از شکاف مقعد بیرون می‌چکد، رگه خون به رنگ قرمز روشن روی مدفوع دیده می‌شود. درمان فیشر مقعد تقریباً همیشه با درمان یبوست همراه است.

عدم تحمل پروتئین شیر یا سویا

عدم تحمل پروتئین شیر یا سویا که به عنوان کولیت ناشی از شیر یا سویا نیز شناخته می‌شود یک بیماری است که در نوزادان و کودکان نوپا دیده می‌شود.

این بیماری اساساً به بر اثر حساسیت به شیر گاو ایجاد شده و زمانی که کودک شیر خشک معمولی می‌خورد دیده می‌شود. کودکانی که شیر مادر مصرف می‌کنند نیز ممکن است به دلیل استفاده مادر از محصولات لبنی تولیدشده

با شیر گاو دچار عدم تحمل پروتئین شیر شوند. این بیماری معمولاً با رشد کودک و تا یک‌سالگی او خودبه‌خود بهبود می‌یابد.

علائم بیماری عدم تحمل پروتئین شیر شامل استفراغ، اسهال و مدفوع خونی است. برای درمان این بیماری معمولاً مصرف شیرهای مخصوصی که حاوی لاکتوز نیستند تجویز می‌شود. اگر نوزاد، شیر مادر مصرف می‌کند بهتر است

مادر مصرف لبنیات تولیدشده با شیر گاو را تا زمانی که به کودک خود شیر می‌دهد به حداقل برساند.

بیماری کرون

بیماری کرون یا کولیت زخمی یک بیماری است که باعث تورم در پوشش داخلی دستگاه گوارش می‌شود. این التهاب باعث ابتلا به مدفوع خونی، اسهال و بی‌اشتهایی و کاهش وزن می‌شود.

سندرم روده تحریک‌پذیر

بسیاری از کودکان از سندرم روده تحریک‌پذیر رنج می‌برند. این بیماری باعث بروز یبوست و اسهال‌های متناوب می‌شود. حرکات غیرعادی روده باعث ایجاد درد و ناراحتی و همچنین خونی شدن مدفوع می‌شود.

خونریزی مشخصاً به دلیل ابتلا به این بیماری نیست. سندرم روده تحریک‌پذیر شامل یبوست و اسهال متناوب است.

شیردهی

در برخی موارد نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند ممکن است به دلیل زخم شدن نوک سینه مادر خون وارد دستگاه گوارش آنها شود.

با این که حجم این خون بسیار کم و در حد چند قطره است اما همچنان برای یک نوزاد مقدار زیادی محسوب شده و در مدفوع او دیده می‌شود.

اسهال عفونی

اسهال عفونی به دلیل باکتری، ویروس یا انگل ایجاد شده و در بین کودکان پیش‌دبستانی، دبستانی و نوجوانان شایع است. این بیماری زمانی که کودک غذا یا نوشیدنی آلوده مصرف می‌کند ایجاد می‌شود.

خونی بودن مدفوع می‌تواند نشانه ابتلا به این بیماری باشد.

پولیپ‌های جوانی

این پولیپ در پوشش داخلی کولون ایجاد می‌شوند. معمولاً کودکان در بین سنین 2 تا 10 سال دچار این پولیپ می‌شوند. یک پولیپ تنها نشانه ابتلا به سرطان یا بیماری پیش سرطانی نیست اما باید توسط پزشک مورد معاینه و ارزیابی قرار گیرد.

بهترین روش درمان این پولیپ‌ها، برداشتن آنها است. اگر این پولیپ‌ها را برندارید، ممکن است کودک به مدفوع خونی بدون درد مبتلا شود.

دایورتیکول مکل

این یک بیماری مادرزادی است که در آن یک کیسه در نزدیکی انتهای تحتانی روده کوچک نوزاد تشکیل می‌شود. این قسمت باقیمانده ممکن است حاوی سلول‌هایی باشد که در معده اسید ترشح می‌کنند و باعث ایجاد زخم و خونی شدن مدفوع نوزاد می‌شوند.

بیماری‌های مرتبط با خون

اختلالات انعقاد خون، ناهنجاری‌های عروق خونی ممکن است باعث خونی شدن مدفوع شوند. در این موارد ممکن است علائمی نظیر راش‌های پوستی و کبود شدن سریع پوست دیده شود.

بیماری‌های دیگر

مدفوع خونی ممکن است نشان‌دهنده ابتلا به بیماری‌های خطرناکی مانند درهم‌رفتگی روده یا بیماری هیرشپرونگ شود. همان طور که قبلاً توضیح داده شد، مدفوع خونی همیشه خطرناک نیست.

به هر حال، تشخیص علت و منبع اصلی خونریزی بخش مهمی از درمان را تشکیل می‌دهد. خونریزی معمولاً به دلیل وجود خون در دستگاه گوارش اتفاق می‌افتد.

دستگاه گوارش شامل مری، معده، روده کوچک، روده بزرگ، کولون، رکتوم و مقعد می‌شود. خونریزی ممکن است باعث تحریک ارگان‌های مختلف بدن شده و به دلیل ایجاد شکاف کوچک موجب زخم و التهاب شود.

 چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟

  • وقتی که به نظر می‌رسد کودک به شدت بیمار است.
  • خون زیادی در مدفوع کودک دیده می‌شود.
  • سیاه و تیره بودن مدفوع موقتی نبوده و استمرار داشته باشد.
  • کودک دچار استفراغ خونی شود
  • کودک به دل درد شدید مبتلا شود.
  • کبودی پوست که به آسیب‌دیدگی مرتبط نباشد روی پوست کودک دیده شود.
  • جراحات فیزیکی روی محل مقعد یا رکتوم دیده شود.

اقدامات درمانی

آندوسکوپی

آندوسکوپی یک روش مطلوب هم برای تشخیص و هم برای درمان است. پزشک ممکن است از اندوسکوپی برای تزریق مستقیم دارو در محل خونریزی و کنترل خونریزی استفاده کند.

لیزر درمانی نیز همراه با آندوسکوپی ممکن است انجام شود. همچنین ممکن است محل آسیب‌دیدگی به وسیله پروب گرمازا یا یک دستگاه الکتروکواگولاسیون متصل به اندوسکوپ درمان شود.

اگر درمان با روش آندوسکوپی موفقیت‌آمیز نباشد باید عمل جراحی انجام شود.

دارو درمانی

در حالی که پزشک در تلاش برای کنترل خونریزی است، متخصص اطفال ممکن است داروهایی برای پیشگیری از بروز دوباره خونریزی مقعدی و مدفوع خونی تجویز نماید تا مدفوع کودک روان شده و برای دفع، نیاز به زور زدن نباشد.

بسیاری از این داروها برای درمان زخم‌ها، عفونت‌ها و حرکات روده تحریک‌پذیر تجویز می‌شوند. در صورت ابتلا به پولیپ‌های جوانی، با برداشتن این پولیپ‌ها خونریزی درمان شده و متوقف می‌شود.

این پولیپ‌ها را بسته به نظر متخصص می‌توان با اندوسکوپ برداشت بنابراین نیازی به انجام عمل‌های جراحی سنگین وجود ندارد.

مراقبت‌های خانگی

برای درمان مدفوع خونی همیشه نیازی به مداخلات پزشکی نیست. اگر نگرانی‌های جزئی وجود داشته باشد که باعث ایجاد درد شدید نمی‌شود، ممکن است خونریزی به دلیل ابتلا به هموروئید یا فیشر مقعدی اتفاق افتاده باشد.

در این گونه موارد، درمان‌های خانگی را می‌توان مورد توجه قرار داد. به هر حال، اگر خونریزی زیاد و مستمر باشد بهتر است کودک توسط پزشک معاینه شده و پس از تشخیص دلیل اصلی خونریزی، درمان مقتضی روی او انجام شود.

خود مراقبتی یا درمان‌های خانگی برای درمان مدفوع خونی شامل استفاده از پمادها و شیاف‌های بدون نیاز به نسخه پزشک می‌شود. معمولاً این داروها در داروخانه‌ها بدون نیاز به نسخه پزشک فروخته می‌شوند.

در صورتی که پس از گذشت یک هفته علائم در کودک زیر 12 سال بهبود نیافت باید حتماً به پزشک مراجعه کنید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

دکتر اطفال زاهدان

اسهال اطفال

اگر شیوه دفع و نوع مدفوع کودک به یکباره تغییر کند، برای مثال مدفوع شل و آبکی شود و تعداد دفعات دفع بیشتر از حد معمول شود، احتمالاً کودک دچار اسهال شده است.

اگر کودک مشکل دیگری به جز اسهال نداشته باشد و مایعات کافی نیز به او بدهید تا آب بدنش کم نشود، اسهال پس از چند روز درمان می‌شود. اما اگر اسهال به نحو مناسب درمان نشود،

خطرناک خواهد بود، چون باعث خارج شدن آب و املاح از بدن کودک می‌شود. اگر این مایعات به سرعت جایگزین نشود، آب بدن کودک کم می‌شود و باید بستری شود. هدف اصلی درمان اسهال کودکان جلوگیری از کاهش آب بدن است.

شیوع اسهال در کودکان

اسهال بیماری بسیار شایعی در کودکان است که صرف نظر از علت ویروسی، مسمومیت غذایی یا علل دیگر بیشتر در میان کودکان مشاهده می‌شود.

اسهال بیماری خطرناکی نیست، اما اگر کودک نتواند هیچ چیز را در بدن نگه دارد یا علائم بیش از یک هفته استمرار داشته باشد، نگران کننده می‌شود.

 علل

  • عفونت ویروسی: عفونت ویروسی علت اصلی اسهال کودکان است. ویروس‌های متعددی مانند روتاویروس، آدنوویروس، آستروویروس و آنفولانزا می‌تواند عامل اسهال و درد شکم، تب، تب و لرز و استفراغ باشد. اسهال ناشی از عفونت ویروسی، صرف ‌نظر از علت آن، معمولاً چند روز تا دو هفته ادامه دارد.
  • عفونت باکتریایی: گونه‌های مخصوصی از باکتری‌ها مانند اشریشیا کلی، کامپیلوباکتر، سالمونلا، شیگلا و استافیلوکوک نیز می‌تواند باعث اسهال باشد. اگر اسهال ناشی از عفونت باکتریایی شدید باشد، با علائمی همچون خون در مدفوع، تب و دل‌پیچه همراه خواهد بود.
  • عفونت انگلی: انگل‌های بسیار ریزی مانند ژیاردیا در روده زندگی می‌کنند که می‌توانند باعث بروز اسهال کودکان شوند. علائم عفونت انگلی معمولاً شامل مدفوع چرب، نفخ و باد شکم می‌شود.
  • آنتی بیوتیک: اسهال شدن پس از یک دوره درمان با آنتی‌بیوتیک موردی شایع است، چون آنتی بیوتیک هم باکتری‌های خوب و هم باکتری‌های بد روده بزرگ را از بین می‌برد.
  • آلرژی غذایی: اگر سیستم ایمنی بدن کودک به پروتئین‌های بی‌ضرر غذایی واکنش نشان دهد، کودک دچار حساسیت غذایی می‌شود. این واکنش ممکن است خفیف تا شدید باشد و علائمی چون اسهال، راش (حساسیت پوستی)، کهیر و مشکلات تنفسی را به دنبال داشته باشد. متداول‌ترین غذاهای حساسیت‌زا عبارت‌اند از شیر و دیگر فراورده‌های لبنی، تخم مرغ، گندم، سویا و مغزیجات.
  • عدم تحمل غذایی: عدم تحمل غذایی برخلاف آلرژی سیستم ایمنی را درگیر نمی‌کند. برای مثال عدم تحمل لاکتوز در کودکان به دشواری در گوارش لاکتوز، یعنی قند شیر و لبنیات، مربوط می‌شود. عدم تحمل لاکتوز نفخ و باد شکم، دل‌پیچه و اسهال را در پی دارد.
  • عفونت گوش: بعضی موارد عفونت گوش ویروسی یا باکتریایی نیز منجر به اسهال کودکان می‌شود. این نوع اسهال در کودکان زیر دو سال شیوع بالاتری دارد. در این حالت کودک معمولاً سرماخوردگی داشته است و از علائم تهوع، استفراغ و بی‌اشتهایی نیز رنج می‌برد.
  • دندان درآوردن: نوزادان و خردسالان گاهی در دوران دندان درآوردن دچار اسهال می‌شوند، این نوع اسهال نباید باعث بیش از 4 یا 5 بار دفع در روز شود.

علائم

علائم معمولاً با دل پیچه و دل درد شروع می‌شود که اسهال را به دنبال دارد. علائم معمولاً ظرف چند روز برطرف می‌شود. عفونت‌های ویروسی، باکتریایی و انگلی عامل اسهال علائم دیگری را نیز ایجاد می‌کنند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تب
  • بی‌اشتهایی
  • تهوع
  • استفراغ
  • کم شدن وزن
  • بی‌آبی بدن کودک

چنانچه گاستروانتریت (التهاب معده و روده) ویروسی عامل اسهال باشد، کودک غالباً ابتدا دچار تب و استفراغ و پس از آن اسهال می‌شود.

زمان مراجعه به پزشک

اگر اسهال کودک پس از 24 ساعت برطرف نشد، به متخصص اطفال مراجعه کنید. اگر کودک علاوه بر اسهال علائم زیر را نیز دارد حتماً به متخصص اطفال مراجعه کنید:

  • استفراغ مکرر
  • نشانه‌های بی‌آبی مانند خشک شدن دهان و کاهش دفعات ادرار (تخلیه ادرار کمتر از شش ساعت)
  • خون در مدفوع یا تیره شدن رنگ مدفوع
  • تب بالا، بیشتر از 39 درجه سلسیوس

درمان اسهال کودکان

محلول خوراکی جبران کننده آب بدن ORS

کودکانی که در اثر ابتلا به اسهال نشأت گرفته از بیماری‌های مختلفی چون التهاب معده و روده دچار کم‌آبی خفیف تا متوسط شده‌اند، باید مایعات از دست رفته بدنشان جایگزین شود.

برای جایگزینی مایعات و املاح از دست رفته هر سه تا چهار ساعت یک بار محلولی خوراکی به نام ORS (او آر اس) به کودک داده می‌شود.

در شروع درمان جایگزینی املاح و مایعات هر چند دقیقه یک بار یک تا دو قاشق چایخوری (5 تا 10 میلی لیتر) ORS با قاشق یا سرنگ دهانی به کودک داده می‌شود

. شاید این حجم از دارو برای جبران کم‌آبی کافی به نظر نرسد، اما همین مقدار اندک بیش از یک فنجان (237 میلی لیتر) مایع و املاح در یک ساعت به بدن کودک اضافه می‌کند.

اگر حال کودک بهتر شد، می‌توانید به تدریج مقدار بیشتری او آر اس را در فواصل طولانی‌تر به کودک بدهید.

محلول الکترولیت

نوشیدنی‌های الکترولیت مخصوص کودکان کم‌آبی بدن را جبران می‌کنند. کودکان دچار اسهال متوسط به مایعات خاصی به نام محلول‌های الکترولیت نیاز دارند که برای جایگزینی آب و املاح از دست رفته در اثر اسهال تهیه می‌شوند.

محلول‌های الکترولیت برای کنترل خانگی اسهال خفیف تا نسبتاً شدید مفید هستند. سعی نکنید این مایعات را خودتان تهیه کنید. متخصص اطفال یا دکتر داروساز فراورده مناسب را توصیه می‌کند.

اگر کودک استفراغ نمی‌کند، محلول الکترولیت را می‌توان تا زمان عادی شدن حجم ادرار کودک در مقادیر زیاد به او خوراند.

رژیم غذایی درمان اسهال کودکان

  • موز پوره شده یا کامل
  • برنج (برشتوک برنج، برنج معمولی بدون ادویه و به ویژه بدون فلفل)
  • پوره سیب یا سیب خرد شده، پوره را شیرین نکنید.
  • نان تست، به جای کره معمولی کره بادام زمینی روی نان تست بزنید.
  • اگر کودک علاقه‌ی به غذاهای جامد ندارد، ماست و فراورده‌های پروبیوتیک مخصوص کودکان جایگزین مناسبی است.

آیا می‌توان داروهای مخصوص درمان اسهال بزرگسالان را به کودکان نیز داد؟

 

خیر. هیچ داروی ضداسهالی را بدون تجویز پزشک به کودک ندهید، چون ممکن است این داروها برای کودک خطرناک باشد.

غذاهای ممنوع برای اسهال کودکان

  • نوشابه‌های قندی مانند آب‌میوه یا نوشابه‌های میوه‌ای شیرین شده، نوشابه کربنات‌دار (سودا)، چای شیرین، آب گوشت یا آب برنج به کودک ندهید؛ چون این مواد حاوی آب، املاح و قند مناسب نیستند و اسهال را تشدید می‌کنند.
  • اگر کودک دچار اسهال مداوم باشد، حتماً به او محلول خوراکی جبران کننده کم‌آبی (ORS) بدهید و فقط آب خالی به او ندهید. سعی کنید به کودک غذا بخورانید. نوشیدن آب خالی باعث افت قند خون یا کاهش میزان سدیم خون می‌شود.

قبل از آن که برای درمان اسهال کودکان داروهای غیرتجویزی به فرزند خود بدهید، حتماً با پزشک مشورت کنید.

پیشگیری

راهی وجود ندارد که بتوان برای همیشه از دچار شدن کودک به اسهال پیشگیری کرد. با این حال با رعایت توصیه‌های زیر می‌توانید احتمال ابتلا به اسهال را کاهش دهید:

  • مطمئن شوید که فرزندتان دست‌هایش را مرتب به خوبی می‌شوید و شستن دست‌ها پس از استفاده از سرویس بهداشتی و قبل از غذا خوردن را فراموش نمی‌کند. شستن دست‌ها موثرترین روش برای پیشگیری از عفونت‌های اسهال مسری است. کثیف بودن دست‌ها باعث می‌شود که میکروب‌ها هنگام جویدن ناخن‌ها، مکیدن انگشت شست، خوردن انگشت یا قرار دادن هر قسمتی از دست در دهان وارد بدن بشود.
  • سطح سرویس بهداشتی را تمیز نگه دارید.
  • میوه‌ها وسبزیجات را قبل از خوردن به خوبی بشویید.
  • کانتر آشپزخانه و وسایل آشپزخانه را پس از تماس با گوشت خام، به ویژه گوشت ماکیان به خوبی بشویید.
  • گوشت خریداری شده را به محض رسیدن به خانه در یخچال بگذارید. گوشت را آن‌قدر بپزید تا دیگر صورتی رنگ نباشد. باقیمانده غذا را در اولین فرصت در یخچال بگذارید.
  • هیچ‌گاه از نهر، چشمه یا رودخانه آب نشویید، مگر آن که مقامات بهداشت محلی قابل شرب بودن آب را تایید کرده باشند.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

دکتر اطفال زاهدان

روده تحریک پذیر اطفال

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) در کودکان نوعی بیماری گوارشی است که در اثر آن عملکرد روده بزرگ یا کولون مختل می‌شود.

سندرم روده تحریک‌پذیر در اطفال در اصل بیماری نیست و مجموعه علائمی است که به صورت هم‌زمان بروز می‌یابد. شایع‌ترین علامت این سندرم درد شکمی است که نمی‌توان ناهنجاری معینی را عامل بروز آن دانست.

شکم درد معمولاً با اسهال، یبوست یا هر دو همراه است. قریب به 5 تا 20 درصد از کودکان با علائم سندرم روده حساس مواجه می‌شوند و درصد شیوع در میان پسران و دختران یکسان است. سندرم روده تحریک‌پذیر

علاوه بر ناراحت کننده بودن برای کودکان و نوجوانان خجالت‌آور نیز هست و اضطراب و فشار روانی مرتبط با رشد را دوچندان می‌کند. بنابراین باید فوراً برای درمان آن اقدام شود.

علت‌ها و دلایل

علل بروز سندرم روده تحریک‌پذیر در اطفال دقیقاً مشخص نیست. پژوهشگران معتقدند ترکیبی از ناراحتی‌های جسمی و روانی منجر به سندرم روده حساس می‌شود.

از علل احتمالی سندرم روده حساس کودکان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • مشکلات مربوط به تبادل پیام بین مغز و روده‌ها: سیگنال‌های بین مغز و عصب‌های روده کوچک و روده بزرگ شیوه عملکرد روده‌ها را کنترل می‌کنند. وجود هر گونه اختلال در تبادل این سیگنال‌ها بروز علائم سندرم IBS از قبیل تغییر در شیوه دفع مدفوع و تحمل درد یا ناراحتی را در پی دارد.
  • مشکلات حرکتی دستگاه گوارش: حرکت عادی روده بزرگ در کودکان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مختل می‌شود. حرکت آهسته روده یبوست و حرکت سریع اسهال را در پی دارد. گرفتگی (اسپاسم) یا انقباض‌های ناگهانی و قوی عضلات به دفعات رخ می‌دهد و کودک را دچار شکم درد می‌کند. برخی کودکان مبتلا به بیماری روده حساس دچار بیش‌فعالی نیز هستند که انقباض‌های روده را در واکنش به استرس یا غذا خوردن بیشتر می‌کند.
  • حساسیت شدید: کودکان دچار این سندرم به دل درد حساس‌تر هستند. حجم عضلانی راست روده (رکتوم) و واکنش حرکتی آن پس از صرف غذا در کودکان مبتلا متفاوت از بقیه کودکان است.
  • ناراحتی‌های روانی: سندرم روده تحریک‌پذیر منشأ روحی یا روانی نیز دارد و مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی باعث بروز علائم مرتبط در کودکان می‌شود.
  • گاستروانتریت (التهاب معده و روده) باکتریایی: برخی کودکان دچار گاستروانتریت باکتریایی، یعنی عفونت یا التهاب باکتریایی شکم و روده‌ها، منجر به سندرم روده تحریک‌پذیر می‌شود.
  • افزایش رشد باکتری‌های روده کوچک (SIBO): به طور طبیعی تعداد اندکی باکتری در روده کوچک زندگی می‌کند. افزایش تعداد باکتری‌ها یا تغییر نوع آنها در روده کوچک به بیماری SIBO منجر می‌شود. این باکتری‌ها گاز اضافی تولید می‌کنند و باعث اسهال و لاغر شدن کودک می‌شوند.
  • ژنتیک: پژوهشگران هنوز از نقش ژنتیک در ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر در اطفال یا به بیان دیگر ارثی بودن آن مطمئن نیستند. براساس پژوهش‌های انجام شده سندرم روده تحریک پذیر در میان افراد با سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری‌های گوارشی شیوع بالاتری دارد.

علائم سندرم روده تحریک پذیر در کودکان

علائم سندرم روده حساس در تمام کودکان یکسان نیست، با این حال شایع‌ترین علائم آن به شرح زیر است:

  • تغییر در تناوب دفعات اجابت مزاج
  • تغییر در غلظت مدفوع
  • تسکین درد پس از دفع

دیگر علائم متداول سندرم روده تحریک پذیر در کودکان عبارت است از:

  • اسهال
  • یبوست
  • وجود مخاط در مدفوع
  • نفخ شکم
  • احساس تخلیه نشدن روده پس از دفع
  • حالت تهوع
  • سرگیجه
  • بی‌اشتهایی
  • کاهش وزن

تشخیص

متخصص اطفال کودک را به دقت معاینه می‌کند، سابقه پزشکی وی را بررسی می‌نماید و برای تشخیص عفونت و التهاب دستور آزمایش می‌دهد. پزشک اطفال از آزمایش‌ها و روش‌های تشخیصی زیر نیز بهره می‌گیرد:

  • آزمایش خون: آزمایش خون به منظور تشخیص کم‌خونی، عفونت یا ابتلا به بیماری‌های مولد عفونت یا التهاب انجام می‌شود.
  • آزمایش ادرار و کشت ادرار: این آزمایش‌ها به منظور تشخیص عفونت ادراری در کودکان انجام می‌شود.
  • آزمایش مدفوع
  • آزمایش تنفسی هیدروژن برای تشخیص عدم تحمل لاکتوز: این آزمایش با هدف تایید یا رد عدم تحمل لاکتوز در کودک انجام می‌شود. لاکتوز قندی است که در شیر و فراورده‌های لبنی وجود دارد.
  • رادیوگرافی شکم
  • سونوگرافی شکم
  • آندوسکوپی

درمان سندرم روده تحریک‌پذیر

هر چند سندرم روده تحریک‌ پذیر غیرقابل درمان است، اما با بهره‌گیری از ترکیبی از روش‌های زیر می‌توان علائم روده حساس را تسکین داد:

  • تغییر در غذا خوردن، رژیم غذایی و تغذیه کودک
  • دارو
  • پروبیوتیک
  • برطرف کردن ناراحتی‌های روانی

خوردن، رژیم غذایی و تغذیه

وعده‌های غذایی سنگین دل درد و اسهال را به دنبال دارد، بنابراین حجم وعده‌های غذایی را کاهش اما تعداد آنها را بیشتر کنید تا علائم IBS کمتر شود. خوردن غذاهای کم‌چرب و سرشار از کربوهیدرات مانند ماکارونی، برنج، نان غلات کامل، غلات، میوه و سبزیجات توصیه می‌شود. بعضی غذاها و نوشیدنی‌ها بروز علائم سندرم روده تحریک‌پذیر در کودکان را به دنبال دارد که از آن جمله می‌توان به خوراکی‌های زیر اشاره کرد:

  • غذاهای پرچرب
  • فراورده‌های لبنی
  • نوشیدنی‌های کافئین‌دار
  • نوشیدنی‌های حاوی مقدار زیادی شیرین کننده مصنوعی که به جای قند اضافه می‌شود.
  • غذاهای نفاخ مانند لوبیا و کلم

کودکان مبتلا به روده حساس باید مصرف این خوراکی‌ها را کاهش دهند یا متوقف کنند. فیبر غذایی یبوست کودکان دچار روده حساس را کاهش می‌دهد، اما دل درد را برطرف نمی‌کند. فیبر مدفوع را نرم می‌کند و در نتیجه مدفوع راحت‌تر در روده حرکت می‌کند و دفع می‌شود.

دارو

پزشک کودکان داروهای مناسب را با توجه به علائم کودک تجویز می‌کند. به والدین و مربیان مهد کودک توصیه اکید می‌کنیم که هیچ‌گاه خودسرانه به کودک دارو ندهند.

  • مکمل‌های غذایی فیبر: اگر دریافت فیبر از راه رژیم غذایی موثر نباشد، مکمل‌های فیبر برای رفع یبوست تجویز می‌شود.
  • ملین: یبوست را می‌توان با داروهای ملین درمان کرد. گونه‌های متفاوتی از ملین وجود دارد که متخصص اطفال بهترین نوع ملین را تجویز می‌کند.

 

والدین نباید خودسرانه به فرزندشان ملین بدهند، مصرف ملین صرفاً با دستور پزشک اطفال مجاز است.

  • ضداسهال: لوپرامید اسهال کودکان مبتلا به IBS را کاهش می‌دهد، هرچند دل درد، نفخ یا علائم دیگر را تسکین نمی‌دهد. لوپرامید تعداد دفعات دفع را کاهش می‌دهد و حرکت مدفوع را با افزایش غلظت آن آهسته می‌کند تا زمان بین دفعات اجابت مزاج افزایش یابد.

 

داروهای مخصوص درمان اسهال بزرگسالان ممکن است برای نوزادان و کودکان خطرناک باشد. بنابراین داروی ضداسهال را فقط در صورت تجویز پزشک به کودک بدهید.

  • آنتی اسپاسمودیک (ضد اسپاسم): داروهای مانند هیوسین، سیمتروپیوم و پیناوریوم اسپاسم عضلات روده بزرگ را کنترل می‌کند و دل درد را کاهش می‌دهد.
  • ضدافسردگی‌ها: ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای و بازدارنده‌های گزینشی بازجذب سروتونین در مقدار پایین علائم سندرم روده تحریک پذیر مانند دل درد را برطرف می‌کند. متخصصین معتقدند که این داروها حس درد را کاهش می‌دهند، الگوهای خواب و خلق و خو را بهبود می‌بخشند و فعالیت دستگاه گوارشی را تنظیم می‌کنند.

پروبیوتیک

پروبیوتیک میکروارگانسیم‌های زنده و معمولاً باکتری‌هایی هستند که شبیه به میکروارگانسیم‌های موجود در دستگاه گوارش هستند. ترکیب‌های معینی از پروبیوتیک‌ها علائم سندرم روده حساس را بهبود می‌دهد، البته به  شرطی که در مقادیر کافی مصرف شود. پروبیوتیک در مکمل‌های غذایی مانند کپسول، قرص و پودر و در بعضی غذاها از قبیل ماست وجود دارد. پزشک اطفال نوع مناسب پروبیوتیک و دستور مصرف آن را برای تسکین علائم روده تحریک‌پذیر در کودکان می‌دهد.

 

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

دل درد اطفال زاهدان

کودکان معمولاً دچار دل درد می‌شوند. این درد در معده یا روده‌ها ایجاد می‌شود. دل درد در کودکان شایع است و در بسیاری از موارد علت جدی و مهمی ندارد اما دل درد می‌تواند به مشکلات جدی مانند آپاندیس ارتباط داشته باشد بنابراین باید علت تشخیص داده شود.

علل دل درد کودکان

دل درد کودکان، دلایل متعددی دارد. مشکلات مرتبط با معده و روده‌ها می‌توانند منجر به دل درد شوند. برخی از این مشکلات عبارتند از:

یبوست

شایع‌ترین مشکل مرتبط با شکم در کودکان، یبوست است. اگر فاصله بین دفعات دفع مدفوع در کودک شما بیش از حد معمول شود به خصوص اگر 4 روز یا بیشتر طول بکشد و وی این کار را با ناراحتی انجام دهد احتمالاً دچار یبوست شده است. ابتلا به یبوست در بلند مدت باعث ایجاد بیماری‌های دیگری مانند سلیاک، کم‌کاری غده تیروئید یا بیماری‌های دیگر شود که نیاز به مراقبت‌ها و اقدامات پزشکی دارند.

درد نفخ

نفخ و باد شکم یکی دیگر از دلایل شایع دل درد در کودکان است. معمولاً این عارضه به دلیل عادات نامناسب غذایی پدید می‌آید. بهترین راه برای رهایی از باد و نفخ شکم این است که مصرف غذاها یا عادات محرک این عارضه را در کودک کاهش دهید. برای رهایی از گاز و نفخ شکم شما می‌توانید از داروهای ضدنفخ کودکان مانند میلیکون استفاده کنید. به هر حال، اگر مشکل پس از سه روز برطرف نشد و با اسهال، استفراغ یا تب همراه بود باید به پزشک مراجعه کنید.

آلرژی نسبت به شیر یا عدم تحمل لاکتوز

اگر نوزاد شما نسبت به پروتئین‌های موجود در شیر آلرژی دارد یا اگر به بیماری عدم تحمل لاکتوز مبتلا است ممکن است دچار دل درد همراه با اسهال، راش پوستی و استفراغ شود. در برخی موارد زمانی که کودک نوپای شما به شدت نسبت به شیر آلرژی نشان می‌دهد ممکن است واکنش‌های خطرناکی که به آن آنافیلاکسی گفته می‌شود نشان دهد.

آپاندیس

التهاب و ورم آپاندیس یک ز دلایل شایع ایجادکننده دل درد در کودکان است.

ماشین‌گرفتگی

بسیاری از کودکان نوپا در هنگامی که در اتومبیل در حال حرکت هستند دچار ماشین‌گرفتگی می‌شوند. معمولاً در مسافرت‌های طولانی این کودکان دچار حالت تهوع، دل درد و استفراغ می‌شوند.

مسمومیت

اگر نوزاد شما به طور تصادفی ماده‌ای سمی مانند دارو، گیاهان، مواد مخدر یا مواد شیمیایی خورده باشد، ممکن است به دل درد شدیدی مبتلا شود.

عفونت مجاری ادراری

اگر نوزاد مبتلا به عفونت مجاری ادراری شده باشد ممکن است از درد و سوزش در هنگام ادرار کردن رنج برده و در ناحیه شکم و مثانه (زیر شکم) احساس ناراحتی داشته باشد.

استروپکوکی گلو

استروپکوکی گلو می‌تواند باعث ایجاد دل درد در نوزاد شود. این عفونت به دلیل وجود باکتری استروپکوکی ایجاد می‌شود و علائم آن عبارتند از تب، درد گلو و درد شکم. حتی ممکن است کودک دچار استفراغ شده و سر او نیز درد بگیرد.

آنفولانزای شکم

اگر کودک شما استفراغ می‌کند و از اسهال و شکم درد رنج می‌برد ممکن است دچار گاستروآنتریت که به آن آنفولانزای شکم هم گفته می‌شود مبتلا شده باشد. اگر ابتلا به گاستروآنتریت باعث استفراغ یا اسهال، تب و بی‌اشتهایی در کودک شود منجر به کم‌آبی بدن وی می‌گردد، بنابراین باید کودک در هنگام بیماری مقادیر زیادی مایعات بنوشد.

ابتلا به عفونت‌های دیگر

یک سرماخوردگی عادی و آنفولانزا می‌تواند باعث دل درد کودک شود.

برخی دیگر از دلایل ابتلا به دل درد عبارتند از:

  • مسمومیت غذایی، آلرژی نسبت به غذا و پرخوری می‌توانند از دلایل دل درد در کودکان باشند.
  • میگرن شکمی: این بیماری غالباً در کودکانی که به سر دردهای میگرنی مبتلا هستند اتفاق می‌افتد.
  • سندرم روده تحریک‌پذیر
  • اضطراب یا افسردگی
  • رفلاکس کودکان
  • بیماری التهاب روده (بیماری کرون یا زخم کولیت)
  • روتاویروس
  • بیماری کم‌خونی داسی شکل

علائم دل درد در کودکان

دل درد در کودکان ممکن است به طور ناگهانی یا به صورت تدریجی ایجاد شود. ممکن است نوزاد در هنگام ابتلا به دل درد گریه کرده و زانوهای خود را به سمت قفسه سینه جمع کند. علائم دیگر که می‌توانند نشان‌دهنده وجود دل درد در کودکان شوند عبارتند از:

مدت زمان وجود درد

معمولاً دل دردهایی که دلایل معمولی دارند زیاد طول نمی‌کشند. این درد می‌تواند به علت وجود گاز یا آنفولانزای شکمی باشد و تا 24 ساعت بهبود می‌یابد. هر دردی که بیش از 24 ساعت طول بکشد باید توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گیرد.

محل درد

اگر درد در قسمت پایین شکم یا قسمت‌های دیگر احساس شود می‌تواند نگران‌کننده باشد و باید توسط پزشک مورد بررسی و معاینه قرار گیرد.

ظواهر

با توجه به وضعیت کودک ممکن است وی دچار بی‌حالی، پوسته‌پوسته شدن پوست، تعریق و خواب آلودگی شده باشد. اگر شما نمی‌توانید با بازی حواس کودک را پرت کنید و وی به مدت چند ساعت از خوردن یا آشامیدن هر چیزی امتناع می‌کند ممکن است دلیل نگران‌کننده‌ای وجود داشته باشد.

استفراغ

بسیاری از کودکان در هنگام ابتلا به شکم درد دچار استفراغ هم می‌شوند. اگر استفراغ پس از 24 ساعت از بین رفت جای نگرانی وجود ندارد؛ به عبارت دیگر اگر استفراغ کودک تا 24 ساعت متوقف نشد باید حتماً به پزشک مراجعه کنید.

راش پوستی

اگر کودک شما به دل درد مبتلا است و دچار راش پوستی هم شده است باید بلافاصله به متخصص اطفال مراجعه کنید.

  • تب: تب و دل درد به این معنی نیست که کودک به بیماری خطرناکی مبتلا شده است.
  • اسهال: دل درد یا درد معده در کودکان می‌تواند باعث اسهال شود و در زمانی که کودک به عفونت‌های ویروسی مبتلا شده باشد اتفاق می‌افتد. معمولاً اسهال عفونی تا 72 ساعت طول می‌کشد. اگر این زمان بیشتر شد یا اسهال کودک خونی شد باید حتماً به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص

پزشک سوابق بیماری کودک شما را بررسی می‌کند و ممکن است اقدامات زیر را انجام دهد:

  • معاینه بالینی: برای مشخص کردن محل درد و توصیف درد. به عنوان قسمتی از معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است مقعد کودک را مورد معاینه قرار داده و خونریزی را در آن بررسی کند.
  • آزمایش خون
  • آزمایش ادرار
  • آزمایش مدفوع

در اینجا به برخی روش‌های درمان دل درد کودکان که مورد تأیید پزشکان است می‌پردازیم:

استراحت در رختخواب

اگر کودک شما به شکم درد مبتلا شده است، استراحت کردن در رختخواب می‌تواند برای وی مفید باشد. وی را روی شکم بخوابانید اما فشار به شکم او نیاورید. بهترین موقعیت آن حالتی است که کودک در آن احساس راحتی بیشتری می‌کند.

دارو

قبل از دادن دارو به کودک حتماً با متخصص اطفال مشورت کنید. معمولاً استامینوفن بهترین دارو برای قطع تب است. از دادن آسپیرین به کودک خودداری کنید زیرا مصرف زیاد آن می‌تواند باعث ابتلا به سندرم ری در کودک شود. این سندرم باعث تورم مغز و کبد می‌شود. همچنین فقط در صورت تجویز پزشک به کودک آنتی‌بیوتیک بدهید.

مصرف مایعات

اگر کودک شما به اسهال و استفراغ مبتلا شده است باید به وی مقادیر زیادی مایعات بدهید. به وی هر 15 تا 20 دقیقه 30 تا 60 گرم آب بدهید.

غذای مناسب

غذاهای ملایم می‌تواند به کاهش دل درد نوزاد کمک کنند. سیب‌زمینی پخته و برنج سفید جزء غذاهای ملایم هستند که باعث تحریک شکم کودک نمی‌شوند.

به کودک غذاهای چرب ندهید زیرا باعث بدتر شدن اسهال و استفراغ وی شده و معده را تحریک می‌کنند. غذاهای پرچاشنی باعث وخیم‌تر شدن علائم کودک می‌شوند. به کودک شیر یا لبنیات ندهید. غذاها و نوشیدنی‌های کافئین‌دار مانند شکلات یا نوشابه می‌توانند علائم بیماری کودک را تشدید کنند. غذاهای شیرین باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و کودک را در مقابله با دل درد ضعیف‌تر می‌کند به همین دلیل باید از مصرف آنها اجتناب کنید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

برفک اطفال زاهدان

برفک دهانی یک عفونت بسیار رایج در نوزادان است که باعث تحریک در دهان و اطراف دهان کودک می‌شود. برفک دهانی بیشتر در کودکان زیر دو سال شایع است.

این بیماری در اولین سال زندگی کودک بسیار رایج بوده و معمولاً در مورد آن جای هیچ نگرانی نیست. گاهی اوقات این بیماری حتی باعث ناراحتی کودک هم نمی‌شود.

با این حال بهترین راه حل این است که برای فرزند خود به دنبال درمان پزشکی باشید.

علت

برفک دهان نوزاد (سفیدی زبان) به دلیل رشد بیش از حد نوعی مخمر (نوعی قارچ) به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می‌شود.

بیشتر افراد (از جمله کودکان) به صورت طبیعی کاندیدا را در دهان و دستگاه گوارش خود دارند که به صورت رشدی عادی در نظر گرفته می‌شود.

مقدار این قارچ در بدن توسط سیستم ایمنی سالم و برخی باکتری‌های مفید، کنترل می‌شود.

اگر سیستم ایمنی بدن تضعیف شود (به دلیل یک بیماری) یا سیستم ایمنی به صورت کامل رشد نکند، مانند آنچه که در برخی کودکان اتفاق می‌افتد، کاندیدای موجود در دستگاه گوارش بیش از حد رشد کرده و به عفونت تبدیل می‌شود.

رشد بیش از حد کاندیدا همچنین باعث دیاپر راش یا حساسیت ناحیه‌ی پوشک و عفونت‌های (مخمرها) ناحیه‌ تناسلی می‌شود.

رشد بیش از کاندیدا (که به نام کاندیدیازیس نیز شناخته می‌شود) ممکن است پس از دریافت آنتی بیوتیک توسط کودک به دلیل ابتلا به عفونت باکتریایی ایجاد شود، چرا که آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های مفیدی که کاندیدا را از رشد بازمی‌دارند،

بکشند. به طور مشابه، برفک زبانی (لکه سفید روی زبان) ممکن است پس از استفاده از داروهای استروئیدی ایجاد شود.

علائم

برفک دهانی در کودک ممکن است باعث ایجاد پوستی ترک‌خورده در گوشه‌های دهان یا تکه‌های سفید بر روی لب‌ها، زبان یا درون گونه‌ها شود که کمی شبیه پنیر دلمه به نظر می‌رسد اما نمی‌توان آن را پاک کرد.

خاراندن یا زدودن این تکه‌های سفید می‌تواند باعث خونریزی شود. این کودکان غالباً احساس درد می‌کنند، ایرادگیر یا عصبی و زودرنج می‌شوند و به سختی غذا می‌خورند. بسیاری از کودکان اصلاً چیزی احساس نمی‌کنند

اما برخی از آنها ممکن است در مکیدن مشکل داشته باشند. برخی از کودکان ممکن است به دلیل خشن و دردناک بودن دهانشان به خوبی غذا نخورند.

نوزادان ممکن است به صورت همزمان و به دلیل وجود یک عفونت قارچی به برفک دهانی و راش پوشک مبتلا شوند.

چه کودکانی به برفک زبانی مبتلا می‌شوند؟

برفک زبانی یک مشکل شایع بوده و تقریباً یک کودک از هر بیست کودک را درگیر می‌کند. این عارضه بیشتر در کودکان دارای چهار هفته سن شایع است اما ممکن است کودکان بزرگتر را هم درگیر کند.

 نوزادان نارس (نوزادانی که قبل از 37 هفته به دنیا می‌آیند) دارای ریسک بیشتر در ابتلا به بیماری برفک دهان نوزاد می‌باشند.

عوارض

برفک زبانی یا لکه سفید روی زبان به ندرت یک مشکل جدی برای کودکان سالم است. معمولاً برفک دهانی بر روی غذا خوردن کودک تأثیر نمی‌گذارد.

اگر کودک شما دارای سیستم ایمنی ضعیف باشد، برفک زبانی ممکن است مشکل جدی‌تری به حساب بیاید. در چنین مواردی، عفونت ممکن است در دستگاه گوارش، خون، ریه‌ها، کبد و دیگر ارگان‌های بدن منتشر شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر زمان که نقطه‌هایی با رنگ سفید یا زرد متمایل به کرمی را بر روی زبان، لثه‌ها و یا خطوط دهان مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.

این مراجعه بخصوص در زمانی اهمیت دارد که کودک شما ناخوش احوال است و یا خوب غذا نمی‌خورد.

تشخیص

متخصص اطفال معمولاً تشخیص را از روی معاینات کودک شما و علائم او انجام می‌دهد. ضایعات کاندیدا در درون دهان و یا هر جای دیگری ممکن است در زیر میکروسکوپ و برای یافتن نشانه‌های عفونت بررسی شود.

آزمایش سونوگرافی یا سی تی اسکن ممکن است رشد ضایعات کاندیدا را در مغز، کلیه، کبد یا طحال کشف کند. کشت میکروبی خون یا ضایعات دهانی گرفته می‌شود تا قارچ‌ها در آزمایشگاه رشد داده شده و نوع و حساسیت آنها تشخیص داده شود.

درمان برفک دهان نوزاد

در برخی از موارد، کودک برای یک یا دو هفته بدون تجویز دارویی رها می‌شود اما پزشک ممکن است یک راه حل ضد قارچی را برای کودک شما در نظر بگیرد.

این دارو معمولاً چندین بار در روز درون دهان و بر روی زبان با استفاده از یک اسفنج کشیده می‌شود. آنتی بیوتیک نیستات معمولاً برای کودکانی تجویز می‌شود که دارای عفونت‌های سطحی مانند برفک زبانی یا راش پوشک مرتبط با کاندیدا دارند.

داروهای تجویز شده برای کاندیدیازیس بر اساس قسمتی از بدن که تمرکز عفونت در آن بیشتر است متفاوت می‌باشند.

اگر کاندیدیازیس از طریق جریان خون به قسمت‌های مختلف بدن وارد شده باشد، متخصص اطفال معمولاً درمان را با یک داروی داخل وریدی مانند آمفوتریسین B پیگیری می‌کند. این دارو باعث عوارض جانبی بسیار زیادی می‌شود،

اما همچنان یک داروی قابل اعتماد برای عفونت‌های قارچی جدی و تهاجمی به شمار می‌آید.

سرانجام وابسته به سن کودک شما، پزشک ممکن است پیشنهاد دهد که ماست دارای لاکتوباسیل به رژیم غذایی کودک شما اضافه شود. لاکتوباسیل یک باکتری مفید است که می‌تواند به حذف قارچ از دهان کودک شما کمک کند.

پیش‌گیری

برای کاهش ریسک کاندیدیازیس در ناحیه‌ی پوشک کودکتان، تا حد ممکن این ناحیه را تمیز و خشک نگه داشته و پوشک‌ها را مکرر عوض کنید.

عفونت‌های قارچی (برفک یا ناحیه‌ی تناسلی) معمولاً به دنبال دوره‌های استفاده از ضد باکتری‌ها می‌آیند. برای جلوگیری از این موضوع، مهم است که آنتی بیوتیک‌ها فقط در زمان لزوم استفاده شوند.

نستاتین خوراکی و فلوکونازول معمولاً برای جلوگیری از کاندیدیازیس در کودکان دارای سیستم ایمنی ضعیف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برفک دهانی و شیردهی

اگر نوزاد شما دارای برفک دهانی است و از سینه‌ی شما شیر می‌خورد، این امکان وجود دارد که بیماری را به شما منتقل کند.

این عفونت می‌تواند خود سینه‌ها یا نوک آنها را تحت تأثیر قرار داده و معمولاً برفک نوک پستان (کاندیدیازیس پستانداران) نامیده می‌شود.

علائم برفک نوک پستان چه چیزهایی هستند؟

علائم برفک نوک پستان شامل موارد زیر می‌باشند:

  • درد در هنگام شیردهی به کودک، که ممکن است پس از اتمام شیردهی هم وجود داشته باشد.
  • نوک سینه و هاله‌ی (قسمت تیره‌تر اطراف نوک پستان) ترک خورده، پوسته پوسته و حساس
  • درد یکباره، سوزش یا احساس خارش در یک یا هر دو سینه که ممکن است بعد از شیردهی هم وجود داشته باشد.

با این حال اگر سینه‌ی شما خشن، دردناک یا ترک خورده است به احتمال زیاد به این دلیل است که کودک شما در زمان شیردهی به صورت صحیح از سینه‌ی شما تغذیه نمی‌کند.

درمان

اگر هیچ علامتی ندارید احتمالاً نیاز به هیچ درمانی هم ندارید حتی اگر ثابت شود که کودک شما مبتلا به برفک دهان است. با این حال، ممکن است نیاز باشد که نوک سینه‌ی شما همزمان با کودکتان درمان شود

تا از برگشتن عفونت جلوگیری به عمل آید.

اگر دارای علامت برفک نوک سینه هستید، یا اگر این عفونت باعث بروز مشکلاتی در شیردهی شده است، پزشک ممکن است کرم ضد قارچ را برای شما تجویز کند.

ئاگر عفونت شما شدیدتر باشد، پزشک ممکن است یک دوره‌ قرص‌های ضد قارچ را برای شما در نظر بگیرد. اگر قرص یا کرم برای شما در نظر گرفته شود، کودک شما هم احتمالاً در همان زمان مورد درمان قرار می‌گیرد تا از عفونت مجدد

جلوگیری شود. اگر عفونت بعد از چند روز رفع نشود، یا اگر مشکلات شیردهی ادامه پیدا کند، دوباره باید به پزشک مراجعه کنید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

آلرژی به شیر اطفال زاهدان

یکی از شایع‌ترین آلرژی‌های غذایی دوران کودکی حساسیت نوزاد به شیر گاو مصرفی توسط مادر است که در بیش از 7 درصد نوزادان و خردسالان مشاهده می‌شود.

نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند کمتر از نوزادانی که شیر خشک می‌خورند دچار این نوع حساسیت می‌شوند. عدم تحمل پروتئین شیر عارضه‌ای است که در اثر آن دستگاه گوارش کودکان خردسال،

به ویژه نوزادان، نسبت به پروتئین شیر حساسیت نشان می‌دهد. در نهایت حساسیت اکثر کودکان از بین می‌رود و به ندرت پیش می‌آید که علائم تا دوران بزرگسالی استمرار داشته باشد.

بسیاری از نوزادان به غذاهایی مانند تخم مرغ و بادام زمینی نیز حساسیت دارند. اگر فرزندتان به شیر آلرژی دارد، باید شیر، فراورده‌های لبنی و تمام غذاهای حاوی شیر را از رژیم غذایی وی حذف کنید.

آلرژی به شیر چیست؟

نوزادانی که به شیر حساسیت دارند، سیستم ایمنی بدنشان واکنش منفی به پروتئین‌های موجود در شیر گاو نشان می‌دهد. اگر نوزاد از شیر مادر تغذیه کند، بروز حساسیت به معنی واکنش نشان دادن به فراوده‌های لبنی مصرفی مادر است،

پروتئین‌های شیر از شیر سینه به نوزاد شیرخوار منتقل می‌شود؛ اما اگر نوزاد شیر خشک می‌خورد، در اصل به پروتئین‌های شیر گاوی موجود در شیر خشک حساسیت دارد.

در هر حال سیستم ایمنی پروتئین گاوی را یک ماده خارجی تلقی می‌کند و بدن در تلاش برای دفع حمله هیستامین و مواد شیمیایی دیگری تولید می‌کند که باعث بروز علائم آلرژیک در بدن می‌شود.

بعضی نوزادان به شیر گوسفند و بز نیز حساسیت دارند، چون این شیرها نیز حاوی پروتئین‌های مشابهی هستند.

فقط حدود 2 تا 7.5 درصد از نوزادان زیر یک سال به شیر گاو آلرژی دارند. این حساسیت معمولاً تا سن سه سالگی از بین می‌رود، البته حساسیت در بعضی موارد تا سن 6 یا 8 سالگی نیز باقی می‌ماند.

حساسیت به شیر گاو گاهی تا دوران بزرگسالی نیز برطرف نمی‌شود، به ویژه اگر سابقه خانوادگی حساسیت به شیر وجود داشته باشد.

آلرژی به شیر یا عدم تحمل لاکتوز

حساسیت به لبنیات یا شیر و عدم تحمل لاکتوز ارتباطی به هم ندارند. بروز علائم در نوزادان دچار آلرژی به شیر یا لبنیات به این دلیل است که سیستم ایمنی شیر و دیگر فراورده‌های لبنی را به مثابه مهاجمی خطرناک می‌بیند و واکنش نشان می‌دهد. این واکنش کهیر، دل آشوبه، استفراغ، مدفوع خونی و حتی شوک آنافیلاکسی را به دنبال دارد که یک واکنش آلرژیک کشنده محسوب می‌شود. اما عدم تحمل لاکتوز از این موضوع نشأت می‌گیرد که دستگاه گوارش نوزاد نمی‌تواند قند شیر (لاکتوز) را به دلیل کمبود لاکتاز هضم کند. لاکتوز آنزیمی است که توسط سلول‌های موجود در غشاء پوشش دهنده روده کوچک تولید می‌شود و وجود آن برای سوخت و ساز لاکتوز ضروری است.

علل

پزشکان از علت دقیق عدم تحمل پروتئین شیر اطلاع ندارند و فقط می‌دانند که این عارضه نوعی واکنش آلرژیک در دستگاه گوارش است.

هیچ شواهدی دال بر ارثی بودن عدم تحمل پروتئین شیر و تاثیر زود یا دیر شیر دادن بر بروز این حساسیت وجود ندارد.

علائم

نخستین علائم آلرژی به شیر در نوزادان غالباً چند روز تا چند هفته پس از نخستین تغذیه نوزاد با شیر خشک تهیه شده از شیر گاوی بروز می‌یابد.

شایع‌ترین علائم آلرژی به شیر در نوزادان شیرخوار عبارت است از:

  • تف کردن مکرر نوزاد
  • استفراغ
  • نشانه‌های دل درد یا علائم کولیک مانند، از قبیل گریه مداوم و شدید و بی‌قراری نوزاد به ویژه پس از شیر خوردن
  • اسهال
  • مدفوع خونی
  • کم بودن وزن نوزاد
  • کهیر
  • راش زبر و ناهموار
  • سرفه کردن یا خس خس سینه نوزاد
  • گرفتن بینی و ریزش اشک از چشم نوزاد
  • سخت نفس کشیدن و ورم به ویژه در دهان و گلو یا حتی بروز واکنش آلرژیک مرگبار آنافیلاکسی

برخی نوزادان واکنشی تاخیری به شیر گاو دارند و علائم پس از چند ساعت یا حتی چند روز بعد بروز می‌یابد.‌ اگزما، رفلاکس (بالا آوردن مقدار نسبتاً زیادی شیر)، کولیک، اسهالی که گاهی مخاط و خون در آن وجود دارد، و یبوست با درصد شیوع کمتر از علائم این مشکل به شمار می‌آید.

تشخیص

اگر فرزندتان علائم آلرژی به شیر یا عدم تحمل لاکتوز را نشان می‌دهد، حتماً به متخصص اطفال مراجعه کنید تا ایشان با انجام معاینه، آزمایش مدفوع، سوال درباره سابقه خانوادگی آلرژی و یا حتی نمونه‌برداری از پوست ابتلا به هر دو مورد را

بررسی کنند. اگر پزشک احتمال عدم تحمل لاکتوز را رد کند، از شما می‌خواهد تا شیر، حتی شیر سینه، را از تغذیه نوزاد حذف کنید یا شیرخشک فعلی را عوض کنید تا ببیند که آیا علائم برطرف می‌شود یا خیر. پس از یک هفته رژیم غذایی بدون

شیر گاو، متخصص اطفال مجدداً شیر گاو را به برنامه غذایی کودک اضافه می‌کند تا ببیند که آیا نتایج آلرژیک بروز می‌یابد یا خیر.

درمان

خوشبختانه آلرژی بسیاری از نوزادان به شیر تا رسیدن به سن یک سالگی برطرف می‌شود و آلرژی اکثر نوزادان تا سه سالگی از بین می‌رود. در این بین اقدامات زیر برای درمان انجام می‌شود:

اگر نوزاد از شیر سینه مادر تغذیه کند، متخصص اطفال به مادر توصیه می‌کند تا لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کند تا ببیند که آیا تغییری در وضعیت کودک حاصل می‌شود یا خیر. مسلم است که ایجاد چنین تغییر بزرگی در برنامه غذایی آن هم برای مادری که باید نوزادی بی‌قرار را آرام کند، بسیار دشوار است، اما اگر مادر در نظر بگیرد که این تغییر می‌تواند مشکل را کاملاً حل کند با رغبت بیشتری این توصیه را رعایت خواهد کرد. البته مادر باید از پزشک سوال کند که چگونه پس از حذف لبنیات می‌تواند کلسیم و مواد مغذی کافی را دریافت کند.

تعویض شیر خشک

اگر نوزاد شیرخوار از شیر خشک تغذیه کند، متخصص اطفال تعویض شیر خشک را توصیه می‌کند. از آنجایی که بسیاری از نوزادان دچار آلرژی به شیر به سویا و شیر بز نیز حساسیت دارند،

متخصص اطفال شیر خشک هیدرولیز شده را پیشنهاد می‌دهد که پروتئین‌های شیر موجود در آن شکسته شده است و کمتر باعث واکنش آلرژیک می‌شود.

  • شیر خشک بر پایه پروتئین سویا: حدود 50 تا 80 درصد از کودکان دچار آلرژی به شیر گاو می‌توانند این نوع شیر خشک را تحمل کنند. البته این محصول در صورت حساسیت به سویا توصیه نمی‌شود.
  • شیرخشک هیدرولیز شده کامل (EHF): این نوع شیر خشک با آنزیم‌هایی تهیه شده است که اکثر پروتئین‌های ایجاد کننده علائم در نوزادان چار آلرژی به شیر گاو را تجزیه می‌کنند. شیر خشک هیدرولیز شده معمولاً نخستین انتخاب برای درمان این حساسیت است. با این حال برخی کودکان به این محصول نیز واکنش نشان می‌دهند. گاهی اوقات شیر خشک بر پایه آمینو اسید توصیه می‌شود. EHF با شیر خشک هیدرولیز شده جزئی از این نظر تفاوت دارد که محصول دوم برای کودکان دچار آلرژی به شیر گاو مناسب نیست.
  • شیر خشک بر پایه آمینو اسید: این نوع شیر خشک برای حدود ده درصد از نوزدان دچار حساسیت به شیر لازم است. تقریباً تمام کودکان دچار آلرژی به شیر گاو و سویا می‌توانند شیر خشک بر پایه آمینو اسید را تحمل کنند.

آلرژی در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند

اگر چه نوزادان بیشتر به غذاهایی که مستقیماً دریافت می‌کنند، مانند شیر خشک یا لبنیات، واکنش نشان می‌دهند، اما نوزادانی که از شیر مادر نیز تغذیه می‌کنند نیز به اندک پروتئینی که از رژیم غذایی مادر به شیر سینه منتقل می‌شود،

واکنش نشان می‌دهند. متداول‌ترین غذایی که مصرف آن توسط مادر احتمال بروز حساسیت را در کودکان مستعد افزایش می‌دهد،  شیر گاو است.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

کهیر زدن اطفال زاهدان

بی‌شک پدیدار شدن لکه‌های قرمز بر روی پوست کودک شما برایتان نگران کننده است، به خصوص هنگامی که شما علت به وجود آمدن آنها را نمی‌دانید.

اغلب این لکه ها نوعی حساسیت پوستی به نام کهیر هستند(یک واکنش پوستی رایج به ماده‌های آلرژی‌زا). در بیشتر موارد این لکه‌ها خود به خود از بین می‌روند.

اگر فرزند شما دچار کهیر شده باشد، تا آنجایی که ممکن است اسباب راحتی او را فراهم کنید و سپس سعی کنید دریابید که چه چیزی باعث به وجود آمدن حساسیت پوستی شده است تا بتوانید از بروز دوباره آن جلوگیری کنید.

کهیر چیست؟

کهیرها برآمدگی‌های روی پوست هستند. آنها می‌توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند و مانند لکه‌های برآمده کوچک یا بزرگ متصل به هم به نظر می‌رسند.

کهیرهای تک‌ تک در هر جای بدن می توانند از چند ساعت تا یک هفته باقی بمانند(گاهی اوقات طولانی‌تر) و ممکن است موارد جدید جایگزین موارد قبلی که از بین رفته‌‌اند شوند.

کهیر‌هایی که برای 6 هفته یا کمتر باقی می‌مانند، کهیر فعال نامیده می‌شوند و آنهایی که بیش از 6 هفته طول می‌کشند، کهیر حاد مزمن نامیده می‌شوند. یک واکنش آلرژیک ممکن است باعث ایجاد کهیر شود،

همچنین ممکن است باعث افزایش دمای بدن، استرس، عفونت و یا بیماری در کودکان شود. در بعضی موارد، کهیر با آنژیوادما همراه است، وضعیتی که باعث ایجاد تورم در اطراف چشم، لب‌ها، دست‌ها، پاها یا گلو می‌شود.

در موارد نادر، کهیر و آنژیوادما با ایجاد یک واکنش آلرژیک در کل بدن یا شوک آنافیلاکسی همراه است.

علل ایجاد حساسیت پوستی کودکان

کهیرهای قرمز هنگامی به وجود می‌آیند که سلول‌های ماست سل در جریان خون هیستامین شیمیایی آزاد می‌کنند، که باعث نشت و ترشح خون از رگ‌های خونی کوچک در زیر پوست می‌شوند.

جمع مایع در داخل پوست به شکل لکه ها و نوارهای بزرگ در زیر پوست ظاهر می‌شوند. این موضوع می‌تواند به دلایل مختلف رخ دهد، اما در بسیاری از موارد علت هرگز تشخیص داده نمی‌شود.

اغلب، کهیر با یک واکنش آلرژیک همراه است که می‌تواند در عرض چند دقیقه پوست را تخریب کند.

آلرژی‌های رایج عبارتند از:

  • آلرژی به مواد غذایی، به خصوص ماهی، دانه‌های درختی، شیر و میوه .
  • داروها و مواد دارویی که برای درمان آلرژی وجود دارند.
  • حیوانات خانگی و حیوانات دیگر
  • گرده ها
  • گازگرفتگی و نیش حشرات

گاهی اوقات شیوع کهیر در کودکان هیچ ارتباطی با آلرژی ندارد.

علل دیگر عبارتند از:

  • عفونت‌ها، از جمله سرماخوردگی
  • ورزش
  • اضطراب یا استرس
  • قرار گرفتن در معرض آفتاب
  • قرار گرفتن در معرض سرما، مانن غواصی در یک استخر آب سرد
  • تماس با مواد شیمیایی
  • خراش
  • قرار گرفتن پوست در معرض فشار، از جمله نشستن بیش از حد طولانی و یا حمل یک کوله پشتی سنگین روی یک شانه

کهیرهایی که به علت علل فیزیکی مانند فشار، سرما یا آفتاب سوختگی به وجود می‌آیند، کهیر فیزیکی نامیده می‌شوند. تشخیص علت ایجاد کهیر حاد دشوار است.

گرچه گاهی اوقات به یک بیماری سیستم ایمنی مانند لوپوس مرتبط است. در غیر اینصورت، داروها، مواد غذایی، حشرات و یا عفونت می توانند شیوع کهیر را ایجاد کنند.

با این حال، اغلب پزشکان نمی دانند که علت ایجاد کهیر حاد چیست.

 

علائم و نشانه‌ها

گاهی اوقات علامت‌های نواری قرمز برجسته کهیری، دارای یک مرکز کم رنگ هستند که ممکن است به صورت خوشه‌ای ظاهر شوند و می توانند در عرض چند ساعت شکل و مکان خود را تغییر دهند.

اندازه آنها می تواند از چند میلیمتر تا به بزرگی یک بشقاب باشد و مکن است با احساس خارش، سوزش، یا گرگرفتگی همراه باشند.

اگر کودکی مبتلا به آنژیوادم نیز باشد، ممکن است دچار تورم یا بر‌آمدگی‌های بزرگ در اطراف چشم‌ها، لب‌ها، دست‌ها، پاها، ناحیه تناسلی و یا گلو نیز بشود.

در موارد شدید، تورم در گلو ممکن است باعث ایجاد مشکل در تنفس کودک شود و منجر به از دست دادن هوشیاری می‌شود. به ندرت ممکن است کودک مبتلا به حساسیت پوستی و آنژیوادما، دچار شوک آنافیلاکسی نیز بشود.

علائم شوک آنافیلاکسی شامل اختلال در تنفس، افت فشار خون، سرگیجه و یا از دست دادن هوشیاری است.

تشخیص

اغلب اوقات، پزشک تنها با نگاه کردن به پوست می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.

برای پیدا کردن علت، ممکن است از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی کودک‌تان، اینکه اخیرا در معرض چه عوامل حساسیت زایی قرار گرفته و عوامل استرس‌ زای روزانه پرسیده شود. اگر کودک شما دچار کهیر حاد باشد،

ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک گزارش از فعالیتهای روزانه مانند آنچه که کودک شما می خورد، آنچه که کودک شما می‌نوشد و اینکه کهیرها در کدام قسمت بدن کودکتان ظاهر میشوند، تهیه کنید.

آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش خون، آزمایش‌های آلرژی و آزمایش‌هایی برای رد بیماری‌های زمینه‌ای نظیر بیماری تیروئید یا هپاتیت به منظور یافتن علت دقیق ایجاد کهیر انجام شود. برای بررسی کهیرهای فیزیکی،

ممکن است پزشک یک قطعه یخ را روی پوست کودک قرار دهد تا ببیند که کهیرها چگونه به سرما واکنش نشان می‌دهند یا یک شیء سنگین را روی ران‌ها قرار می‌دهند تا ببیند آیا فشار باعث ایجاد کهیر می‌شوند یا خیر.

درمان کهیر در کودکان

درمان کهیر خفیف

در بسیاری از موارد، کهیر‌های خفیف به درمان نیاز ندارند و به تنهایی از بین می‌روند. اگر حساسیت به یک ماده مشخص شود، اجتناب از آن بخشی از درمان است.

اگر کهیر با احساس خارش همراه است، پزشک ممکن است برای جلوگیری از انتشار هیستامین در جریان خون و جلوگیری از شیوع کهیر داروی آنتی هیستامین تجویز کند.

درمان کهیر حاد

برای کهیرهای مزمن، پزشک ممکن است پزشک ممکن است داروهای نسخه‌ای که آرامبخش با خواب آور نیستند یا داروی آنتی هیستامین که میتوانید بدون نیاز به نسخه از داروخانه تهیه کنید را بدون نسخه به شما توصیه کند.

با این حال، بدن همه کودکان به داروهای مشابه پاسخ یکسان نمی‌دهد، بنابراین مهم است که با پزشک خود برای یافتن یکی از موارد مناسب برای کودک خود مشورت کنید. اگر یک آنتی هیستامین که خواب آور نباشد،

پزشک ممکن است یک آنتی هیستامین قوی‌تر یا دارو دیگری یا ترکیبی از داروها را به شما پیشنهاد کند. در موارد نادر، پزشک ممکن است قرص یا شربت استروئیدی برای درمان حساسیت پوستی مزمن تجویز کند.

معمولا این درمان تنها برای یک دوره کوتاه (2 تا 5 هفته) انجام می‌شود تا از عوارض جانبی استروییدی مضر جلوگیری شود.

کهیرها چه مدتی باقی می‌مانند؟

کهیرها معمولا فقط یک تا دو روز باقی می‌مانند. با این وجود، آنها می توانند تا چندین هفته باقی بمانند، حتی اگر فرزند شما در معرض عامل اصلی حساسیت قرار نگیرد.

آیا تا مدتی که کهیرها روی بدن کودکم وجود دارند، باید به کودکم بنادریل بدهم؟


خیر. مصرف بنادریل برای دوز اول مهم است. اگر کهیرها ناگهان به صورت چشمگیری افزایش پیدا کردند، شما باید آن را هر 6 ساعت یکبار برای روز یا دو روز اول ادامه دهید. برای مثال اگر بیش از 5 یا 10 لکه قرمز روی بدن کودکتان

مشاهده کنید. اگر تنها چند لکه وجود دارد و به نظر نمی رسد که کودک احساس ناخوشایندی دارد، نیازی به دادن بنادریل نیست. شما می توانید در صورت لزوم بنادریل را با خیال راحت بطور منقطع برای چندین هفته استفاده کنید.

در موارد اضطراری

شوک آنافیلاکتیک و حملات شدید حساسیت پوستی کودکان یا آنژیوادما نادر هستند، اما هنگامی که کودکی به آنها دچار می‌شود، مراقبت‌های پزشکی فورا باید انجام شوند.

کودکان مبتلا به آلرژی شدید باید یک سرنگ تزریقی از اپی‌نفرین را برای جلوگیری از حملات آلرژی تهدید کننده زندگی همراه خود داشته باشند. اگر فرزند شما در معرض خطر باشد، پزشک به شما و فرزندتان آموزش می ده

د که چگونه در صورت بروز واکنش شدید آلرژیک، دارو را تزریق کنید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان

دکتر اطفال زاهدان

آپنه اطفال زاهدان

وقفه‌ی تنفسی نوزاد در هنگام خواب، حالتی است که در آن نوزاد برای مدت بیست ثانیه یا بیشتر نفس کشیدن را متوقف می‌کند. این اتفاق بیشتر در نوزادان نارس می‌افتد اما ممکن است در نوزادان سالم و کامل نیز دیده شود.

وقفه‌ی تنفسی در خواب به شکل جدی سطح اکسیژن را در نوزادان تغییر داده و به کیفیت کلی خواب کودک آسیب می‌زند. اگر این مشکل درمان نشود، می‌تواند باعث عوارض جدی شود از قبیل تپش قلب پایین و رشد ضعیف نوزاد.

بنابراین در صورتی که کودک شما این مشکل را دارد، باید به دنبال درمان فوری باشید.

وقفه‌ی تنفسی در خواب چقدر در نوزادان شایع است؟

وقفه‌ی تنفسی در خواب، در نوزادان نارس به دلیل وزن پایین آنها و همچنین سن بارداری آنها شایع می‌باشد. به استثنای نوازدانی که پیش از 28 هفته به دنیا می‌آیند،

بیشتر نوزادان بزرگتر از آن هستند که درگیر این شرایط شوند. آپنه در خواب همچنین در نوزادانی که عفونت‌های تنفسی دارند، رایج است. در این صورت، این مشکل با رفع شدن عفونت و بازگشت دستگاه تنفسی به وضع طبیعی، حل می‌شود.

آیا وقفه‌ی تنفسی در خواب می‌تواند منجر به مرگ شود؟

وقتی تنفس نوزادان در خواب قطع می‌شود، مقدار اکسیژن در خون آنها پایین می‌آید. همچنین تپش قلب ممکن است به شکل چشم‌گیری کاهش بیابد.

همه چیز بستگی به این دارد که نوزاد چگونه به قطع شدن تنفس واکنش نشان داده و چگونه از آن رهایی می‌یابد.

در موارد خطرناک، یک رویداد تهدید کننده‌ی حیات آشکار (ALTE) ممکن است رخ دهد. این زمانی است که یک نوزاد از یک مکث تنفسی جدی رهایی می‌یابد.

پس از رویداد تهدید کننده از این دست، معمولاً نظارتی برای جلوگیری از رخدادهای تهدید کننده‌ی آینده توصیه می‌شود.

سطح پایین اکسیژن و تپش قلب پایین نیز ممکن است در طولانی مدت باعث بروز مشکلاتی گردد.  اگرچه برخی از نوزادانی که با سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) مواجه شده‌اند،

پیش از آن از وقفه‌ی تنفسی شبانه رنج می‌برده‌اند، اما در واقع هیچ مدرک اثبات کننده و پیوند قطعی میان این دو پدید مشاهده نشده است.

انواع

سه نوع وقفه‌ی تنفسی در خواب وجود دارد:

  • وقفه‌ی تنفسی انسدادی در خواب (OSA)، که به دلیل انسدادی در مسیر فوقانی جریان هوا ایجاد می‌شود.
  • وقفه‌ی تنفسی مرکزی (CSA) که در آن هیچ انسدادی وجود ندارد، اما مغز در سیگنال دادن به ماهیچه‌ها برای تنفس شکست می‌خورد.
  • وقفه‌ی تنفسی ترکیبی، که ترکیبی از وقفه‌ی تنفسی انسدادی و وقفه‌ی تنفسی مرکزی می‌باشد.

علائم

اگر نوزاد شما دارای وقفه‌ی تنفسی در خواب باشد ممکن است علائم زیر را داشته باشد:

  • دارای مکثی طولانی مدت در نفس کشیدن است که بیست ثانیه یا بیشتر طول می‌کشد.
  • دارای الگویی از مکث‌های مکرر در تنفس است که کمتر از بیست ثانیه طول می‌کشند.
  • دارای مشکلاتی مرتبط مانند سطح پایین اکسیژن یا تپش قلب پایین می‌باشد.
  • به احیا یا مراقبت‌های اورژانسی دیگر نیازمند است.
  • رنگ نوزاد تغییر می‌کند.

دلایل

در نوزادان، معمولاً نارسایی در ساقه‌ی مغز (که با نفس کشیدن مرتبط است) یا انسداد در مسیر جریان هوا، مسئول بروز این مشکل است . دیگر دلایل محتمل عبارتند از:

  • خونریزی مغزی
  • قرار گرفتن در معرض مواد مخدر یا سموم
  • نقص مادرزادی
  • عفونت
  • مشکلات دستگاه تنفسی
  • مشکلات گوارشی (مانند رفلاکس)
  • اختلالات متابولیسم (مانند مقادیر ناصحیح کلسیم یا گلوکز)
  • وجود مشکل در قلب یا عروق خونی 

عوامل خطر

نوزادان زودرس ریز جثه بیشترین احتمال ابتلا به آپنه در خواب را دارند. این بیماری گاهی در نوزادان زودرس با جثه‌ی بزرگتر یا نوزادان کامل نیز دیده می‌شود.

در نخستین ماه بعد از تولد، وقفه‌ی تنفسی در 84 درصد از نوزادانی که وزن پایین‌تر از یک کیلوگرم دارند اتفاق می‌افتد. ریسک ابتلا برای نوزادانی که کمتر از 2.5 کیلوگرم دارند به 25 درصد کاهش می‌یابد.

وقفه‌ی تنفسی در نوزادانی که کامل به دنیا می‌آیند نادر است.

در نوزادان نارس، وقفه‌ی تنفسی به احتمال زیاد بین روز دوم تا هفتم تولد رخ می‌دهد. این اتفاق در روز نخست تولد نادر است. حضور این بیماری در موقع تولد معمولاً نشانه‌ی وجود بیماری دیگری است.

تعدادی از شرایط پزشکی می‌تواند باعث به وجود آمدن وقفه‌ی تنفسی شده یا آن را تشدید کند. این مشکلات شامل موارد زیر می‌باشند:

  • رفلاکس اسید معده
  • کم خونی
  • بیهوشی
  • عفونت 
  • بیماری‌های ریوی 
  • اختلالات متابولیسمی
  • مشکلات مغز و اعصاب 
  • تشنج
  • راه جریان هوای فوقانی کوچک

درصد کمی از نوزادانی که از سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (SISD) فوت می‌کنند، علائم وقفه‌ی تنفسی را پیش از مرگ نشان داده‌اند. اما وقفه‌ی تنفسی در خواب، به عنوان یک عامل خطر برای SIDS به شمار نمی‌آید.

تشخیص

زمانی که شک کردید که نوزادتان دارای مکث‌های تنفسی جدی یا طولانی مدت است، پزشک یک معاینه‌ی بدنی کلی را انجام می‌دهد. او ضربان قلب نوزاد و نفس کشیدن او را چک کرده و مقدار اکسیژن را در خون کودک اندازه‌گیری می‌کند.

سپس در حالت مناسب متخصص بیماری‌های کودکان یک آزمایش چندگانه‌ی خواب را در آزمایشگاه خواب یا خانه پیشنهاد می‌کند.

در طول شب، این آزمایش صداها (مانند خر خر کردن نوزاد و نفس نفس زدن) و همچنین نفس کشیدن، امواج مغزی، کشش غضلانی و سطح اکسیژن را بررسی می‌کند.

درمان

بسیاری از نوزادان مبتلا به وقفه‌ی تنفسی شبانه، به صورت نرمال رشد کرده و علائم آپنه‌ را قبل از اولین جشن تولد از دست می‌دهند. در این موارد، گزینه‌های درمان کوتاه مدت می‌تواند مناسب باشد.

این درمان‌ها شامل استفاده از دستگاه برای کمک به تنفس نرم کودک شما، یا داروهایی است که تنفس صحیح را برمی‌انگیزند.

ماشین CAP

درمان برای وقفه تنفسی نوزاد معمولاً ماشین فشار جریان هوای مثبت مداوم (CPAP) می‌باشد.

این دستگاه در زمان خواب نوزاد در بالای صورت او قرار می‌گیرد و مقدار کمی از فشار هوا را بر روی جریان هوای وارد به نوزاد خوابیده‌ی شما نگه می‌دارد.

جریان هوا چریان دارد و نوزاد با آرامش بیشتری می‌خوابد. اینکه تا چه مدت این درمان لازم است، توسط پزشک تعیین می‌شود. به خاطر داشته باشید که نوزادانی که دارای وقفه‌ی تنفسی در خواب هستند،

به احتمال زیاد این مشکل را وقتی بزرگتر شدند و در زمان دندان درآوردن هم خواهند داشت. در این حالت دندانپزشک می‌تواند یاری‌رسان باشد.

سیترات کافئین

درمان دیگری که به نظر مشکل را حل می‌کند سیترات کافئین می‌باشد. به نظر می‌رسد که کافئین می‌تواند به عنوان یک محرک تنفسی عمل کند که به نوزادان کمک می‌کند که بر مشکلات رشد ناشی از سن خود غلبه کنند.

این درمان بخصوص به نوزادان نارسی کمک می‌کند که سیستم تنفسی آنها هنوز به طور کامل رشد نکرده است. متأسفانه، این مورد برای همه‌ی نوزادان جواب نمی‌دهد، اما در صورت جواب دادن، درمان آن قطعی است.

اگر احساس می‌کنم که نفس نوزاد من در خواب قطع می‌شود، چکار باید بکنم؟

نوزاد خود را لمس کنید یا به او سقلمه بزنید تا ببینید که جواب می‌دهد یا خیر. اگر پاسخی نگرفتید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید (اگر پیشانی یا بدن نوزاد شما آبی رنگ است، ممکن است او در خطر باشد.

با این حال، غیر معمول نیست که دست‌ها و پاهای کودک یا پوست اطراف دهان او آبی رنگ شود، بخصوص اگر احساس سرما کند یا گریه کرده باشد).

اگر احیای تنفسی نوزادان را بلد هستید، سریعاً آن را شروع کرده و به کس دیگری بگویید که با اورژانس تماس بگیرد. اگر با کودک خود تنها هستید، CPR را برای دو دقیقه اجرا کرده، برای کمک تماس بگیرید،

و سپس CPR را تا رسیدن کمک اورژانسی یا نفس کشیدن مجدد نوزادتان ادامه دهید.

دکتر نازنین حسینی

متخصص اطفال – فوق تخصص نوزادان

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

دکتر نازنین حسینی از سال 1372 فعالیت خود را از شهرستان زاهدان آغاز نمودخ و مشغول به فعالیت می باشند 

بورد تخصصی کودکان از دانشگاه تهران

بورد فوق تخصصی نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران

آدرس:زاهدان خیابان مصطفی خمینی 8

شماره تماس:09157481699

روزهای زوج 14 الی 18

دکتر اطفال زاهدان